Obdarzona jasną karnacją twarz mężczyzny, na oko dwudziestokilkuletniego, może być uważana za przystojną, jednak błękitne oczy o chłodnym spojrzeniu, które przywodzi na myśl lodowate wichry Grzbietu Świata może wywołać ciarki w co wrażliwszych sercach. Spojrzeniem tych zmrużonych pogardliwie oczu, zwykle spod krzaczastych, ściągniętych brwi, najemnik obdarza otaczający go świat. Zdarza się jednak, że spojrzenie łagodnieje, a brwi unoszą się przyjaźnie, zwiastując dobre wrażenie wywołane przez rozmówcę. Kąciki bladych ust o neutralnym wyrazie, lub wygięte w co najwyżej szyderczym uśmieszku unoszą się lekko, acz widocznie w górę.


Po samej twarzy bardzo trudno domyślić się jego pochodzenia. Mogłoby to tworzyć wiele mylnych wniosków, gdyby tylko ktoś chciał się nad tym zastanawiać. Raczej nie wyróżnia się z tłumu – kilkutygodniowy, ciemny zarost, ciemnoblond włosy, związane z tyłu w koński ogon sięgający za łopatki, wysokie czoło i brak znaków szczególnych nie sprzyjają zapamiętaniu jego zobaczonego pobieżnie, kątem oka oblicza, co sprzyja znacznie jego profesji. Jedynie to spojrzenie...


Ubranie, jakie nosi na sobie jest tak zwyczajne i typowe, jak tylko może być. Białe, lniane lub bawełniane koszule z długimi rękawami, luźne, brązowe lub zielone nogawice wpuszczone w wysokie, skórzane buty z wysokimi, wywiniętymi cholewami. Gruby, parciany pas z pochwą miecza zaczepioną rapciami, z której wystaje długa rękojeść z rozdwojoną głowicą. Tuż obok niej wisi mała sakiewka. Przez ramię przewiesza się pas z dużą sakwą-torbą spoczywającą po lewej stronie lub z tyłu.
Poza miastem, na trakcie czy podczas walki ubiera na siebie wygodną skórznię o rękawach sięgających łokci, długą do 1/3 ud i rozciętej z przodu od pasa w dół. Na nią zakłada napierśnik z grubej, wyprawionej skóry, na której powierzchni, z każdej strony, znajduje się bardzo wiele małych, metalowych ćwieków, każdy w odległości ok. dwóch centymetrów od siebie. Poza tym posiada jeszcze płaszcz z ¾ koła w kolorze szarym oraz podobny kolorem kaptur.
Jeśli chodzi o bieliznę, nosi na sobie przeważnie bawełniane gacie albo owija biodra kawałkiem jedwabnego materiału. Nogi owija onucami z różnych tkanin; nosi sporą ilość na zmianę.


Mężczyzna jest dobrze zbudowany i przy tym szczupły; widać po nim, że w życiu nie miał okazji, by obrosnąć tłuszczem. Ramiona i przedramiona oplatają węźlaste mięśnie, duże, szorstkie dłonie zdradzają przyzwyczajenie do pracy lub władania orężem, podobnie jak atletyczna budowa klatki piersiowej i widoczne mięśnie brzucha. Ciężko na jego ciele znaleźć jakąkolwiek bliznę, co jest wręcz nietypowe. Wysoki na około sto siedemdziesiąt centymetrów co najwyżej lekko tylko góruje nad przedstawicielami rasy ludzkiej. Zawsze wyprostowany, idąc stawia duże kroki i sprawia wrażenie szybkiego w działaniu.


Jego głos jest niski, głęboki i ma przyjemne dla ucha brzmienie. Jednakże, cechą dla niego charakterystyczną jest sposób mówienia. Ma tendencje do nieświadomego wtrącania w wypowiedzi słówek nietypowego języka potocznego popularnego wśród sferowców – kminy – która dla obdarzonych mniejszą wiedzą Amnijczyków może być czasami niezrozumiała.

Co wieść gminna niesie...



• Ponoć w jego żyłach płynie krew istot z niższych planów, choć nie ukazuje tego wygląd zewnętrzny.


• Jest wyśmienitym strzelcem.


• To podróżnik, który przebył już wiele krain - widział cuda, o jakich wielu się nawet nie śniło.


• Sprawia wrażenie zagubionego w Amn - musi pochodzić skądinąd.


• Łatwo go zirytować.