Antor Westford to mierzący 215 centymetrów, dumnie wyprostowany i poruszający się ciężkim krokiem półork. Jego mięśnie są szczególnie wyraziste i masywne, a dodatku jest barczysty i ma obszerną klatkę piersiową. Próżno szukać męża, który nie zazdrościłby mu postury i umięśnienia. Ponure i surowe rysy twarzy nadają mu ton człowieka doświadczonego, który wiele widział i przeżył. Spojrzenie komuś takiemu prosto w oczy wymaga nie lada odwagi i arogancji. Aparycja półorka zdradza mimo wszystko wiele cech człowieka, na przykład doborowe, wysokie kości policzkowe, kilkutygodniowy zarost oraz wklęsłe policzki, aczkolwiek to tylko namiastka tego co tworzy jego indywidualność. Przede wszystkim to długie zlewające się na ramiona białe włosy oraz jaśniejące specyficznym blaskiem lodowe oczy przykuwają najbardziej uwagę. Także pokiereszowane ciało i twarz dodaje do tego wszystkiego swoje trzy grosze. Karnacja półorka jest barwy zielonej, choć widać na jego skórze poza bliznami i szramami dużo bardziej ciemnozielone niewielkie plamki. Białowłosy półork ma szeroką szczękę i pociągłą twarz co jest dosyć nietypowe jak na takiego mieszańca. Co więcej posiada pokaźne śnieżnobiałe zębiska i długie kły wystające znacznie nawet jak zamknie usta. Ponadto ork ma przebity nos niewielkim srebrnym pierścieniem co ma podkreślać jego męskie atuty oraz do tego każde ucho przebite kółkiem z brązu co jest pozostałością jego przynależności plemiennej. Na sobie białowłosy nosi zbroję na którą składa się wiele elementów takich jak kolczuga, stalowy obojczyk, buty płytowe, rękawice i wiele innych, a na plecach nosi dwuręczny miecz w czarnej pochwie.

Co wieść gminna niesie...



• Wieść niesie, że to sam rzeźnik z Cormyr.


• Ponoć był drowim niewolnikiem.


• Ponoć niegdyś został ojcem; gdzieś żyje jego syn.


• Podobno jest znanym zabójcą potworów.


• Drowia niewola mocno odcisnęła na nim swoje piętno, wydaje się ponury i oddalony, zbyt milczący, jak na półorka.