Elhonir przeszedł przez życie nie tracąc żadnej kończyny ani innej części ciała i uważał to za swego rodzaju sukces, chociaż często pokryty był siniakami oraz świeżo nabytymi bliznami - powstałymi w związku z jego pracą - to żadna z nabytych ran nie wpływała ani na jego posturę ani na kondycje - ew. rozwalona warga albo spuchnięte oko. Wzrostu ma trochę ponad metr osiemdziesiąt, co w praktyce oznacza, że góruje nad ponad połową populacji. Blada, ziemista cera, tłusta skóra i podkrążone blado-brązowe oczy - wyraźne ślady zmęczenia oraz unikania słońca, w tych czasach towarzyszące mu przez większość jego dni. Usta wąskie i cienkie - jak dotąd miał wszystkie zęby; żółte ale proste - a nos średniego rozmiaru - nie złamany - i nieznacznie skierowany w dół. Ma też trochę odstające uszy, ale nie rzuca się to w oczy dzięki jego włosom - koloru jasnego blond i krótkich, chociaż mogłyby być krótsze. Jeśli chodzi o ubiór to nosił standardową, stalową zbroję kolczą sięgającą do kolan, a pod nią skórzaną przeszywanicę zabarwioną na szkarłat. Przy pasie po swojej lewej stronie nosił miecz - prosty jelec, okrągła głowica - schowany w ciemno brązowej pochwie, samo ostrze o długości około osiemdziesięciu centymetrów. Na plecach nosił też lekki, krótki łuk i strzały z żelaznymi grotami. Natomiast jego wierzchowiec - zadbany, biały ogier - z reguły miał zawieszoną na swoim boku okrągłą, żelazną tarczę o średnich wymiarach.

Co wieść gminna niesie...



• Ponoć niegdyś był rycerzem Zakonu Promiennego Serca.


• Chodzą słuchy jakoby w dzieciństwie parał się czarną magią.


• Mówią, że za odpowiednią kwotę gotowy jest na każde zlecenie.


• Podróżuje na białym ogierze, w towarzystwie starszego jegomościa.


• Z niewiadomych przyczyn interesują się nim Zakapturzeni Czarodzieje...