Pomimo tego, że znajduje się na obrzeżach, tuż przy polach, kamienna studnia stanowi jedno z kluczowych miejsc we wsi - wraz z leśną ścieżką prowadzącą do kniei, coraz rzadziej używaną, lecz nadal ważną, zwłaszcza w obliczu epidemii.
Niezwykle głęboka, zbudowana przez elfy z kamieni rzecznych studnia otoczona jest przepiękną falą zieleni, krajobrazem urokliwym, dziewiczym, morzem kwiecistych łąk, często jednak zadeptywanej przez spieszące po wodę wieśniaczki. Nierzadko usłyszysz szelest trzcin, niknący w szeleście zbliżających się kroków; nierzadko uświadczysz widoku uciekającej ku horyzontom zwierzyny. Błękit tutejszego nieba jest jak aksamit; drogocenny, wspaniały, jak raj; kojący nerwy, leczący duszę - niczym sen.
Przyjacielu, usiądź w cieniu kamiennego źródła i odpocznij, toń w zieleni, pij. Miejscowi powiadają, że woda jest zatruta, że ona winna całej tragedii. Ale... Czy to rzeczywiście prawda? - zapewne wątpisz. Usiądź, przyjacielu, usiądź. I pij.

Podszedł do kamiennej budowli. A więc to elfy ją zbudowały? Co za ped... antyczność. Ale robota to robota, miłość nie wybiera. Pośród gęstwin traw Wyth zauważył przegniłe szczątki szczurów. Widocznie i one zatruły się, ale ich ciałka jeszcze się nie rozłożyły. Nieciekawie.

Krasnolud westchnął i usiadł na kamiennym okręgu. Wyrwał pierwej źdźbło trawy, aby teraz żarłocznie i majestatycznie żuć je, wczuwając się w staruszka na wakacjach. W końcu tak było, skoro jeszcze z nikim się nie pobił. Ciekaw był, co kryje się w ciemnościach. Coby to nie było, powinno dostać sraczki na samą myśl o spotkaniu. A miał nadzieję, że jego życzenie o spędzeniu mile wyjazdu nie pęknie tak szybko, jak jego marzenia o prywatnym spotkaniu z jedną zielarką. Pozostało mu jedynie przewracać oczami to na domy, to na drogę, aby w końcu wypatrzeć piękną damulkę, co to pomocy potrzebuje.

Istotnie studnia nie nadawała się do schodzenia. Jej ściany były niemal idealnie pionowe i gładkie. Do tego mokre od wody, a głębokość była na tyle duża że ryzykowaliby braku długości liny. Szukał i wypatrywał dziewczyny.
I wypatrzył. Juna już w nieco innym stroju i fryzurze kroczyła przez pole. Tym razem miała na sobie strój przypominający nieco te noszone przez elfki, ale ze spodniami. Warkocz owinęła wokół głowy tak, że już nie zwisał. Teraz sprawiała nieco inne wrażenie choć jej prezencja nadal była niczego sobie. Podeszła z klasycznym dla siebie uśmiechem i przykucnęła przy Wythu tak że ich spojrzenia się spotkały.
-Gotów?
Gdy krasnolud się podniósł podeszła do studni i wrzuciła do niej kamień. Chwilę potem...
Pluch!
Wyglądało na to że, odległy dźwięk kamienia wpadającego do wody zdradził im głębokość studni:
- Głęboka, zwykle kamień szybciej wpada do wody. Jest ze dwa razy głębsza niż normalna. Jej szerokość to najwyżej ze trzy łokcie. Więc o bezpiecznym zejściu raczej nie ma co myśleć. Ale my musimy jakoś dostać na dół. Słyszałam że nieopodal tamtego miejsca - Pokazała ręką w kierunku małego skalnego stoku przy granicy lasu -   jest ukryte wejście do jaskini. Jeżeli udało by się do niej dotrzeć, to może będzie ona prowadzić w pobliże źródła wody z którego, korzysta i ta studnia. Co myślisz?

-Myślę, że powinniśmy czym prędzej ruszać. Nie ma czasu do stracenia, a ja jeszcze chcę panienkę zaprosić na coś mocniejszego.- spojrzał na okoliczne lasy, po czym westchnął.
-Ruszajmy.- Wstał, otrzepał się z niewidzialnego kurzu i podreptał we wcześniej wskazanym przez dziewczynę kierunku. Zauważył, że na niebie zaczęły zbierać się chmury. Wkrótce będzie padać, przemknęło mu przez głowę. Ale do tego czasu mieli spory zapas kilku godzin. Kiedy spadnie deszcz, mogą stanąć w obliczu większego niebezpieczeństwa niż klątwa. A raczej staruszek nie chciałby zginąć w jakimś tuneliku studni niewiadomogdzie. Wolałby odejść na własnych warunkach, a jeszcze nie zdecydował się umrzeć. Spojrzał na Junę. Była pełna zapału, aczkolwiek starała się to ukryć. Starała się być opanowana, profesjonalna. Wyth był podobny, również ukrywał przed samym sobą wiele rzeczy. Ale na starość zaczął sobie uświadamiać, wiele rzeczy zwyczajnie powychodziło. Zasmuciło to krasnoluda.
-Konkretny plan działania?-

-Plan? Chcę znaleźć ciek wodny i go zbadać. To jest cel. Powinniśmy trzymać się razem i zbytnio nie oddalać. Zapalę światło.
Szli powoli przez łąki i pola, aż dotarli do wejścia. Pośród skał znajdował się idąca ostro w dół grota. Wyglądała trochę jak lej z niewielkim wejściem na dnie. Dało się tu zejść, ale trzeba było być uważnym stąpając po kamieniach. Schodząc ostrożnie na dół, Juna wyciągnęła dwójkę karo której, krasnolud wcześniej nie widział. Uniosła ją i karta rozpaliła się mocnym białym światłem, o wiele jaśniejszym i mniej migoczącym niż te z pochodni. Umieściła kartę przy pasie tak że rozświetlała to co było wokół niej. Stanęli przed wejściem. Tunel szedł dalej w dół. Nie napawało to zbytnim optymizmem. Wyciągnęła kolejną kartę piątkę trefl, kolejna nowość. Zwyczajnie przyłożyła ją do ziemi, po czym schowała.
- Jeżeli byśmy się zgubili wrócimy po śladach, karta nas zaprowadzi. Chodź i rozglądaj się za wodą i czymkolwiek podejrzanym.