Magia naturalna jest magią najdawniejszą, pochodzącą od samej matki ziemi - przepełniona mistycyzmem płynącym z szumu rzek, iskrząca mocą piorunów złowrogo przecinających niebo, zakuta w prastarych lodach najodleglejszych lądów. Istoty, które posiadły wiedzę o niej, stały się jednością z naturą - wsłuchały się w szmer wiatru, poznały szepty głazów. Choć zdawałoby się, iże wiedza ta dostępna jest wyłącznie dla sług bóstw takich jak Sylvanus - jest to wrażenie po stokroć mylne, magia płynie bowiem bezpośrednio z dóbr natury, bez boskich ingerencji. Druidzi, słudzy natury, łowcy, wiedźmy, czy różnego rodzaju hodowcy - oni wszyscy korzystają z tej dziedziny. Nauka podzieliła magię naturalną na osiem przeciwstawnych sobie filarów.

Filar pierwszy - Filar Życia. Pozwala tworzyć to, co zostało zniszczone, łączyć rozdzielone; odnosi się do łagodzenia ran, kojenia bólu, składania połamanych kości, a nawet - do przywracania martwych z zaświatów. Jest to magia typowo rytualna, polegająca mniej na powtarzaniu sentencji, formułek, a bardziej na mieszaniu tajemnych mikstur i składników, ważeniu eliksirów. To magia wyjątkowo statyczna, nieskuteczna i bezużyteczna w otwartej walce, na polu bitwy, gdy czasu starcza jeno na podanie stosownych leków, nie zaś - na ich przygotowanie. Najpotężniejsze spośród mocy filaru - czary wskrzeszeń, uzdrowień, odmłodnień - wymagają zazwyczaj wielu dni przygotowań oraz wykorzystania trudnych do nie tylko odnalezienia, ale i zdobycia, niejednokrotnie odrażających komponentów.
Filar przeciwny: filar śmierci.

Filar Tożsamości jest, ani chybi, najbardziej charakterystycznym spośród wszystkich ośmiu dla magii naturalnej. Jego moc pozwala rzucającemu na zmianę kształtu w istotę - zwierzę, bestię - niższą rozumem od rozumu człowieka. Mówi się, iż jest to zwieź zbliżony charakterem do tego, kto zaklęcie rzuca. Częstokroć zmiennokształtni przybierają postać, która pozwoli przetrwać im w morderczej walce; im większą mają wiedzę - tym większą ku temu szansę. Mówi się, że najbardziej uzdolnieni potrafią przybierać więcej niż jeden kształt - choć pewnikiem są to jeno mrzonki... Postać, która nazbyt długo przebywa w swej zwierzęcej formie, przejmuje pewne jej zachowania, a być może nawet całkowicie zatraci ludzki umysł.
(Filar tożsamości daje premię +2 do dowolnego atrybutu po przemianie w zwierzęcą formę. Premia ta rośnie o 1 z każdym kolejnym punktem umiejętności i nie ma zastosowania w formie humanoidalnej).
Filar przeciwny: filar przyjaźni.

Trzecim jest Filar Przyjaźni polegający na utworzeniu pomiędzy czarującym a innym stworzeniem, niższym rozumem od człowieka, specyficznej więzi w nomenklaturze zwanej Przyjaźnią - choć czasem i z przyjaźnią nie ma nic wspólnego. Istota taka, pierwej przez właściciela oswojona, pierwej odpowiednio wyćwiczona, łączy się jaźnią z hodowcą, stając się oddanym sługą. Za sprawą jego mocy rośnie zarówno intelekt, jak i siła takiego zwierzęcia, staje się potężniejsze, bardziej rozumne, a przy tym bezwzględnie posłuszne - chociażby miało zginąć, wykonując rozkaz pana. Zazwyczaj rozumie ludzką mowę, choć samo nie potrafi się nią posługiwać, jest o wiele sprawniejsze niźli inni przedstawiciele tego samego gatunku. Ponieważ czerpie moc z potęgi właściciela, w przypadku śmierci odbiera mu jej cząstkę i pozostawia po sobie trwałą bliznę, tak na ciele, jak i duszy. Zwierzę takie nie może zostać magicznie odwołane ze sfery materialnej.
Należy pamiętać, że nieznajomość filaru Przyjaźni nie uniemożliwia posiadania zwierzęcego towarzysza, z którym druid nawiąże swoistą więź - nie będzie to jednak wówczas więź magiczna, ściśle i na stałe łącząca umysły dwojga istot. Zwierzę nie wsparte owym filarem pozostanie zwykłym zwierzęciem i będzie się kierowało jedynie instynktem.
Filar przeciwny: filar tożsamości.

Filar Zaufania sprawia, iże osobowość rzucającego, bijąca odeń aura sprzyja wzbudzaniu zaufania w istotach niższych rozumem od rozumu ludzkiego. Ułatwia oswajanie zwierząt, bestii, pomaga podczas pracy z nimi, tresury - i jest to działanie całkowicie bierne. Prócz niego, filar obejmuje również szereg zaklęć somatycznych i werbalnych odnoszących się głównie do dominacji nad zwierzętami, przejmowania nad nimi władzy, zmuszania ich do posłuszeństwa oraz do przywoływania zwierząt z odległych krańców Krain, a nawet - z innych, odległych planów.
Filar przeciwny: filar gniewu.

Filar piąty jest Filarem Ciszy,  ciszą nazywany od roli, jaką spełnia na polu walki - tylko tam bowiem może być przydatny i służy nie tyle prowadzeniu bitwy, co jej rychłym zakończeniu. W dużej mierze dotykają umysłów, powodują chwilowe  zaniki pamięci, mieszają zmysły; dotyku - unieruchamiając kończyny, smaku - uniemożliwiając rozpoznanie niebezpiecznych substancji, wzroku - sprowadzając ciemności, słuchu - uderzając głuchotą, czy węchu - wyniszczając wymiotami. Uderzają w aparaty mowy, wyciszając pole walki, a co za tym idzie - uniemożliwiają rzucanie zaklęć wszystkim biorącym weń udział. Są to zaklęcia somatyczne i werbalne niewymagające uprzedniego przygotowania.
Filar przeciwny: filar chaosu.

Z kolei Filar Gniewu opiera się na kształtowaniu roślinności, przejmowaniem realnej władzy nad florą. Pnącza, korzenie, gałęzie - jak wielką mogą posiadać siłę niszczącą, dowie się tylko ten, kto jej zaznał. Filar pozwala również na wznoszenie w powietrze trujących oparów z wolnorosnących gromad grzybów, pleśni, czy kwiatów. Zezwala na ożywianie roślinności, podporządkowanie jej sobie, a następnie wykorzystanie ku własnym, najczęściej - choć nie wyłącznie - ofensywnym celom.
Filar przeciwny: filar zaufania.

Filar Śmierci jest związany z magią prowadzącą do rozkładu, zgnilizny, ostatecznego końca; trudno  posiąść o nim wiedzę, jeszcze trudniej jest ją zrozumieć. Zapewnia rzucającemu władzę zwłaszcza nad zarazkami, pozwalając operować chorobami - odganiać je, spowalniać, zatrzymywać, ale też sprowadzać. Mdłości, móry, kiły, trądy, cholery, a nawet potworne klątwy, w tym okrutna i wyniszczająca klątwa likantropii; na konkretną osobę, na całe miasta - ot moce najmroczniejszej strony matki natury. Odbiera życie w sposób nie tylko powolny, ale i nader bolesny, częstokroć uprzednio doprowadzając ofiarę do obłędu.
Filar przeciwny: filar życia.

Filar Chaosu odnosi się do czterech podstawowych sił, z których powstał świat; do pierwiastków ognia, ziemi, wody i powietrza. Zaklęcia pozwalają na przejmowanie kontroli nad każdym z żywiołów z osobna, jak i nad wszystkimi jednocześnie, na kształtowanie ich według własnej woli, poskramianie sił nieposkromionych. Tylko najpotężniejsze zaklęcia pozwalają na samoistne tworzenie bądź sprowadzanie żywiołów, pozostałe sprowadzają się do kontrolowania istniejących - bijących piorunów, płynących rzek bądź statycznych, litych skał.
Filar przeciwny: filar ciszy.