Jasną cerę ochrania przed palącym słońcem Athkatli przywdziewając zwiewne, wielobarwne stroje z lekkiej materii. Zwykle są to stroje typowo kobiece, suknie pozbawione haftów oraz szykowanych wiązań, zdobień, skromne, a przy tym nie aż tak mocno przeszkadzające w podróży, jak dworne krynoliny. Przez głowę, kryjąc lśniące złotem, niezwykle długie włosy, przewiązuje chustę, białą wyszywaną w granatowe róże połączone ze sobą maleńkimi listkami. Zapytana, zawsze z nostalgią powtarza, że ta chusta przypomina jej dom. Często wplata we włosy kwiaty i wianki.

To niewysoka, krucha istotka o drobnej budowie ciała, oraz elfim rodowodzie, co - mimo zwyczajowego ukrycia spiczastych, długich uszu pod odzieniem - bardzo łatwo rzuca się w oczy. Ma delikatną, łagodną twarz, na której jakby zagnieździł się jakowyś smutek. Stojąc tam, gdzie zwykle, przy schodkach Promenady Waukeen przed rozrzuconą na ziemi połataną płachtą z wystawionym towarem - tak suszonymi, jak świeżymi ziołami różnych gatunków - często spogląda gdzieś w dal, jakby żyjąc poza czasem, poza tym, co dzieje się tu i teraz. Źrenice jej złotych tęczówek z rzadka tylko podążają za dziećmi, boso przebiegającymi po trakcie. Bije od niej pewnego rodzaju spokój. Niewiele się odzywa.

Dłonie, którymi podaje towar, zdradzają o kobiecie wiele informacji. Pozdzierane i brudne, należeć muszą do kogoś, kto wie, czym jest ciężka praca... i pewnie do kogoś, komu nie jest ona straszna - z całą pewnością nie do bogacza. Na prawej, od nadgarstków a potem wyżej, znikając aż w rękawie kryjącym łokieć, ciągnie się nieprzyjemna oku czerwona blizna. Nie przypomina tych, które pozostawiają po sobie wojenne ostrza, bardziej te, które wygryzają bezlitosne kły mrozu lub języki ognia.

Co wieść gminna niesie...

• Mówią o niej, że spotkasz ją zawsze w tym samym miejscu: na schodkach Promenady. Poznasz ją po chuście haftowanej w granatowe kwiaty, przed nią rozpostarta będzie leżeć płachta, na której położone będą zioła i rośliny. Handluje nimi.


• I choć w handlu jest nieustępliwa, za odpowiednią cenę zdobędzie każdy towar - w tym nawet najmocniej trujące substancje.


• Tęskni do ojczyzny, lecz nigdy do niej nie wróci. Popełniła straszliwą zbrodnię, za którą została przepędzona z Moonshae, zmuszona żyć z "jednodniowymi".


• Blizna jest znamieniem, które musi nosić na znak swojej hańby.


• Wielokrotnie słyszano, jak poszukiwała najemników. Nawoływała ich w gospodzie Pod Miedzianym Diademem, Pięciu Dzbanach oraz kilku pomniejszych rozsianych po Promenadzie. Często zagaduje  w tym celu także mijających ją poszukiwaczy przygód.