Hesper nie wygląda na miejscową – posiadania przez nią gładka blada cera wyraźnie kontrastuje z charakterystyczną dla mieszkańców Amnu ciemniejszą skórą oraz jej czarnymi, zazwyczaj puszczonymi luźno włosami. Aparycja Hesper nie zachęca również do nawiązania z nią bliższego kontaktu; choć trudno byłoby nazwać ją szczególnie brzydką, z pewnością odstaje od kobiet niestroniących od poprawiających urodę mazideł, wymyślnych fryzur czy strojów, do tego wiecznie prowadza się w kolczudze, wraz z mieczem u boku, co znacznie zmniejsza grono potencjalnych rozmówców. Wygląda chłodno i wyniośle, a spojrzenie jej oczu – o ciemnej oprawie oraz przerażająco żółtych tęczówkach – przyprawiło już niejednego śmiałka o gęsią skórkę.

Miast wyginać usta w grymasach niezadowolenia, zwykle ściąga je w wąską linię, niekiedy również składa w drapieżnych uśmiechach – i to w dosłownym tego słowa znaczeniu, gdyż jej kły wyglądają na wybitnie ostre, tym samym przywodząc na myśl jakąś dziką bestię. Często trudno określić, cóż w danej chwili zaprząta jej myśli, a to z uwagi na powściągliwą mimikę, czy może raczej nieodzowny wyraz wyższości wymalowany na twarzy. Pomimo obciążenia rynsztunkiem porusza się zwinnie, z gracją, niczym kot. Również odziedziczona po matce elfia krew daje o sobie znać w rysach twarzy.