Czujne oko Helma nieustannie obserwuje wszystkich i wszystko; daje baczenie na królewskie pałace, nie spuszczając jednak wzroku nawet z kurnej chaty parszywego rybaka. Stąd też, obok prześwietnego przybytku w Dzielnicy Świątyń, Wieczny Strażnik posiada również drugi, mniejszy i skromniejszy, usytuowany na wielkim moście.
Jest to budynek może nie wielki, ale jednak okazały na tle dzielnicy; ponury, surowy i raczej brzydki, dobrze oddaje charakter swego patrona. Nie przypomina zbytnio chramu; już raczej twierdzę, o grubych murach, małych oknach i okutej bramie. Jedyną zewnętrzną ozdobą jest płaskorzeźba przedstawiająca Prawicę Helma, umieszczona ponad wejściem. Znaczące ją oko wydaje sie czujnie obserwować przechodniów. Prócz niej, na ścianach widnieje jeszcze trochę przeróżnych bazgrołów, pozostawionych przez innowierców i heretyków, lub może po prostu zwykłych wandali.
Wnętrze jest surowe, niezwykle odległe od zewnętrznego upału i gwaru ulicy. Panuje tu półmrok, gdyż przypominające raczej otwory strzelnicze okna nie wpuszczają zbyt wiele światła. Mury z ciężkich, kamiennych bloków utrzymują tu chłód, zaś każdy krok odbijają donośnym echem.
Nie ma tu ław -gdyż przed Helmem można jeno stać, z kornie pochyloną głową. Nie ma w ogóle nijakich sprzętów, prócz kilku zaśniedziałych świeczników. Obiektem adoracji jest płaskorzeźba przedstawiająca dłoń boga, już od wejścia świdrująca wchodzącego spojrzeniem obsydianowej źrenicy. Jest ona starszą siostrą i wzorem dla symbolu sponad bramy, oraz dla kilku innych, znaczących podtrzymujące sklepienie kolumny. Panuje tu, niezwykła i niespodziewana w małej i niewiele znaczącej świątynce, aura dostojeństwa.
Przybytek przypomina twierdzę, jednak wątpliwym jest, aby załoga podołała jej obronie, gdyby kto postanowił rozłożyć pod jej murami oblężenie. Strzeże jej bowiem tylko jeden kapłan. Strażnik Vottnar jest stary i zgorzkniały. Ponoć niegdyś wędrował po Wybrzeżu Mieczy, głosząc chwałę Helma, ale strzała w kolanie zniszczyła jego marzenia o awanturniczym życiu. W Athkatli o wiele większe uznanie przyniosłaby Strażnikowi Helma służba w głównej świątyni, ewentualnie wspomaganie Najszlachetniejszego Zakonu Promiennego Serca. Opieka nad mało znaczącym przybytkiem w Dzielnicy Mostów jest zadaniem lichym i nieco uwłaczającym jego umiejętnościom. Że jednak Helm ceni służbę, Vottnar służy, kuśtykając wśród swych nierzadko zbłąkanych owieczek i upominając je, by wytrwały w wierności. W końcu -Wieczny Strażnik patrzy. Wieczny Strażnik czuwa.